ÇOCUK SEVGİM VE 23 NİSAN

ÇOCUK SEVGİM VE 23 NİSAN

-Çocukları çok severim.

11 yaşımda teyze olmuştum. Çocuk ve gençlerin dilini, tavrını, beklentilerini ilk yeğenlerimle gözlemlemiş oldum. Onların açısından hayata bakabildim. Onlar biraz benden ben de onlardan etkilenerek yaş aldık birlikte. Enerjileri de, birlikte yaptığımız her aktivite de onlardan öğrendiğim her şey de çok iyi geldi bana ve sanırım benim varlığımda onlara…Anne ve babaları kadar yakın ama onlardan daha anlayışlı ve eğlenceli bir teyze&hala olmuş oldum galiba…

Reşadiye’deyken komşu çocuklarını severdim. Her karşılaşmada ufak sohbetlerimiz olurdu. Komşumuz ve akrabam Tuğba’nın yazılısı varken yapamadığı edebiyat ödevlerini onun adına yaptığım olmuştur hangisini yapacağım nasıl yetişecek diye ağlamayı bırakıp yazılısına çalışsın diye. Şuan akademisyen kendisi. İşlerini sıraya koyup halletmeyi öğrendi çoktan Tuğbacığım…

Gerede’de Sıla ve Şükriye’nin evlerinde yaptıkları pudingden bir kase de benim kapıma hem de üzerinde sevimli bir notla bıraktıklarını gördüğüm an duyduğum mutluluk…Abdullah’ın bahçelerinden gül getirmesi…Abdullah’ın Fatih’in satranç oynamaya evime gelmesi…Selay’ın evime gelişlerinde “Aslı abla eviniz çok güzel kokuyor”demesi…Ramazanda teravih sonrası iftara kadar oturmalarımız olurdu bazen. Dilek’e davetli olduğum bir gece balkondan geldiğimi gören Müberra, Feyza, Hira, Bera’nın “ Aslı Teyze geldi” diye bağırarak gece gece sokağı inletmeleri…Fatih’in harçlığı ile aldıklarını benimle yemek isteyip evime gelmesi…Arda’nın “ben sizin evinizi merak ediyorum” demesi üzerine annesi çayı hazırlayana kadar onu evime götürüp gezdirmem…İş yerime ziyaretleri…

Zonguldak’ta Covid nedenli Ramazan Bayramında memlekete gidememiştim. İlk kez bir bayramda çalıştığım yerde kalmıştım. Covid zamanı alış verişi de aralıklarla yaptığımdan unutmuşum şeker çikolata almayı. Sonra aklıma gelse de dedim bayram olsa da kimse kimseye gelip gidemiyor zaten. Bayram günü kapının zili çaldı, baktım binadaki tüm çocuklar kapıdan bayramlaşmaya gelmiş. Ahh dedim hiç sizin geleceğinizi düşünmedim ben. Mahçup oldum onlara. Bayram sonu kocaman bir yaş pasta ve içecek alıp lojmanın bahçesine davet ettim hepsini. Telafi ettim mahcubiyetimi…

Suluova’da iş arkadaşlarımın çocukları…Serra’yı babası okula bırakırken okul kapısından birden geri dönüp “baba müdürüne selamımı söyle“ demesiyle bana gelen mutlu edici selamı üzerine akşam ona çikolata gönderişim… Büşra’nın “bir gün beni okula bırakabilirsin” demesiyle onu sabah okuluna bırakmam…Ada’nın, Buğlem’in her gelişlerinde beni mutlaka ziyaret etmeleri. 1 Eylül’de çiçek getirmeleri… Şuan bulunduğum binadaki çocukların beni görünce giriş kapısını açmaları, tutmaları, günaydınları, iyi akşamları…Okul ziyaretlerimde kısa zamanda oluşan bağ… Sevgi dolu tavırları, bakışları… Saymakla bitmez o kadar çok anım var ki çocuklarla…

En gerçek, en samimi, en doğal sevgi çocukların sevgisi değil mi?…Allah bana bu anlamda nasıl bir zenginlik bahşetmiş şükür…Onların gözlerine baktığımda, sarıldığımda, öptüğümde, aldığım enerji, duyduğum sevgi hissi paha biçilmez.

Annelik bir kadın için en zirve duygu belki…Bunu yaşayamamış olsam da yeğenlerim ve etrafımdaki tüm çocuklardan aldığım sevgi ile de bahtiyarım…Hayatta bir misyonum da onlara gönlümden taşan sevgimle naçizane bilgimle, tecrübemle ne kadar ne aktarabilirsem bana ne mutlu…

Çocuklarımız çok kıymetli…Tüm toplumun iyi ve ilgili olması gerekli ki tüm çocuklar iyi olsun…Benim yeğenim, arkadaşımın bir davranışından, ilgisinden olumlu etkilenebiliyor ben arkadaşımın çocuğuna bir telkinimle iyi gelebiliyorum…Bazen çocuk anne babasından ya da yakınlarından ziyade çevresindeki tarafsız birinin önerisine daha dikkat kesilebiliyor. Bir komşunun, bir sanatçının, bir fenomenin söylemi ona daha cazip ve yapılası gelebiliyor. O sebeple aile, çocuk gelişiminde birinci derecede önemli olsa da sonrasında öğretmenler ve tüm toplum bireyleri de gelişimlerinde yüksek önem arz ediyor. Her çocuk hepimizin çocuğu, her çocuk çok önemli…

Gazi Mustafa Kemal Atatürk ‘ün çocuklara duyduğu sevgi ve verdiği kıymet 23 Nisan’ı Çocuk Bayramı ilan etmesiyle de aşikar…ve tabi o gün çocukları makam odasında ağırlayıp sohbet etmesiyle de…Her dönemin ve hepimizin kıymetlileri, geleceğimiz çocukların 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramları kutlu olsun…

YAZAR:ASLI GÜLHAN BEK/MALMÜDÜRÜ